ഫാ. ഫ്രാന്‍സിസ് തോണിപ്പാറ സിഎംഐ

പൗരസ്ത്യ കത്തോലിക്കാ സഭകളെക്കുറിച്ചുള്ള രണ്ടാം വത്തിക്കാന്‍ കൗണ്‍സിലിന്റെ ഔദ്യോഗിക പ്രമാണരേഖയാണ് ഓറിയന്റൊലിയും എക്ലേസിയാരും (ഒ.ഇ). 1964 നവംബര്‍ 21-ന് വിശുദ്ധ പോള്‍ ആറാമന്‍ മാര്‍പാപ്പ ജനതകളുടെ പ്രകാശം (എല്‍.ജി) എന്ന തിരുസഭയെ സംബന്ധിച്ച ഡോക്മാറ്റിക്ക് കോണ്‍സ്റ്റിറ്റിയൂഷനും സഭൈക്യത്തെ സംബന്ധിച്ച പ്രമാണരേഖയും പൗരസ്ത്യ കത്തോലിക്കാ സഭകളെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രമാണരേഖയും വിളംബരം ചെയ്തത് കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ സഭാശാസ്ത്രപഠനത്തിലെ ഒരു നാഴികക്കല്ലാണ്. പൗരസ്ത്യ സഭകളെ സംബന്ധിച്ചുള്ള പ്രമാണരേഖയ്ക്ക് ഭാരതസഭയില്‍ കൂടുതല്‍ പ്രാധാന്യമുണ്ട്. കാരണം മൂന്ന് വ്യത്യസ്ത പാരമ്പര്യങ്ങളുള്ള കത്തോലിക്കാ സഭകള്‍ ഇന്ത്യയിലുണ്ട്: സീറോ മലബാര്‍, സീറോ മലങ്കര, ലത്തീന്‍ സഭ. ഇവയില്‍ ആദ്യത്തെ രണ്ടെണ്ണം പൗരസ്ത്യ സഭകളും, ലത്തീന്‍ സഭ റോമന്‍ പാരമ്പര്യം തുടരുന്ന പാശ്ചാത്യ സഭയുമാണ്. കത്തോലിക്കാ സഭ 24 വ്യക്തിഗത സഭാസമൂഹങ്ങളുടെ ഒരു കൂട്ടായ്മയാണ്. ഭൂരിപക്ഷം കത്തോലിക്കാ വിശ്വാസികളും ലത്തീന്‍ സഭാപാരമ്പര്യം പിന്തുടരുന്നവരെങ്കിലും 23 കത്തോലിക്കാ സഭകള്‍ കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ അവിഭാജ്യഭാഗമാണെന്ന് രണ്ടാം വത്തിക്കാന്‍ കൗണ്‍സില്‍ അടിവരയിട്ടു പറയുന്നു.

ചരിത്രപശ്ചാത്തലം

മാര്‍ത്തോമാ നസ്രാണികള്‍ എന്നറിയപ്പെടുന്ന മാര്‍ത്തോമാ ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ വിശുദ്ധ തോമാശ്ലീഹായാണ് ഭാരതമണ്ണില്‍ തങ്ങളുടെ പൂര്‍വീകര്‍ക്ക് ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസം പകര്‍ന്നു നല്‍കിയതെന്ന് ദൃഢമായി വിശ്വസിക്കുന്നവരാണ്. 1653-ലെ കൂനന്‍കുരിശ് സത്യത്തിനുശേഷം പല സഭാ വിഭാഗങ്ങളായി വിഭജിക്കപ്പെടുകയും സീറോ മലബാര്‍ സഭയും സീറോ മലങ്കര സഭയും മാത്രം കത്തോലിക്കാ വിശ്വാസത്തില്‍ തുടരുകയും ചെയ്യുന്നു.
പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആരംഭത്തില്‍ വിദേശ മിഷനറിമാര്‍ ഭാരതത്തില്‍ വരുന്നതുവരെ ഇവിടെയുണ്ടായിരുന്ന ഏക സംഘടിത കത്തോലിക്കാ സഭ മാര്‍ത്തോമാ ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ മാത്രമായിരുന്നു. നൂറ്റാണ്ടുകളായി പേര്‍ഷ്യന്‍ മെത്രാപ്പോലീത്തമാര്‍ ഇവരുടെ ആത്മീയനേതൃത്വം നല്കിവന്നു. ഇവര്‍ അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത് ഇന്ത്യയുടെ മുഴുവന്‍ മെത്രാപ്പോലീത്ത എന്നായിരുന്നു. സഭയുടെ അനുദിന ഭരണകാര്യങ്ങള്‍ നടത്തിയിരുന്നത് തദ്ദേശീയ വൈദികരായിരുന്ന ആര്‍ച്ചുഡീക്കന്മാരായിരുന്നു. ഇന്ത്യയുടെ മുഴുവന്‍ അധികാരമുള്ളവരായിരുന്നു ആര്‍ച്ചുഡീക്കന്മാര്‍.

1534-ലെ ഗോവാ രൂപതയുടെ സ്ഥാപനവും 1558 ല്‍ ഗോവയെ അതിരൂപതയായി ഉയര്‍ത്തിയതുംവഴിയായി പദ്രോവാദോ ഭരണസംവിധാനം ഇന്ത്യ മുഴുവന്‍ വ്യാപിപ്പിക്കുകയും മാര്‍ത്തോമാ നസ്രാണികള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്ന ഇന്ത്യ മുഴുവനുമുള്ള ഭരണാധികാരം സ്വാഭാവികമായും ചുരുക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. അങ്ങനെ 1599 ലെ ഉദയംപേരൂര്‍ സൂനഹദോസിനുശേഷം റോസ് എന്ന ഈശോസഭാ വൈദികനെ മാര്‍ത്തോമാ നസ്രാണികളുടെ മെത്രാപ്പോലീത്തയായി നിയമിക്കുകയും, 1610 ല്‍ മാര്‍ത്തോമാ നസ്രാണികളുടെ ഭാരതം മുഴുവനുമുള്ള ഭരണാധികാരം പരിമിതമാക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു.

സ്വദേശീയരായ സഭാധികാരികളെ 1896-ല്‍ സീറോ മലബാര്‍ സഭയ്ക്ക് ലഭിച്ചപ്പോള്‍ സഭയുടെ ഭരണാധികാരം പമ്പയ്ക്കും ഭാരതപ്പുഴയ്ക്കും ഇടയ്ക്കായി ചുരുക്കപ്പെട്ടു. 2017 ഒക്‌ടോബര്‍ ഒമ്പതിലെ ഫ്രാന്‍സിസ് പാപ്പയുടെ ഇന്ത്യയിലെ കത്തോലിക്കാ മെത്രാന്മാര്‍ക്കുള്ള കത്തും 2017 ഒക്‌ടോബര്‍ പത്തിലെ ഷംഷാബാദ് രൂപതയുടെ സ്ഥാപനവുംവഴി നാലുനൂറ്റാണ്ടുകള്‍ക്കുമുമ്പ് നഷ്ടപ്പെട്ട ഭാരതം മുഴുവനുമുള്ള ഭരണസ്വാതന്ത്ര്യം തിരിച്ചുകിട്ടി. ഇന്ന് സീറോ മലബാര്‍ സഭയ്ക്കും സീറോ മലങ്കര സഭയ്ക്കും ഭാരതം മുഴുവന്‍ പ്രേഷിത പ്രവര്‍ത്തനം നടത്തുവാനും അജപാലനശുശ്രൂഷകള്‍ നടത്തുവാനുമുള്ള പൂര്‍ണസ്വാതന്ത്ര്യം ഉണ്ട്.

സഭകള്‍ക്കായുള്ള പ്രമാണരേഖ

സീറോ മലബാര്‍, സീറോ മലങ്കര സഭകള്‍ക്ക് രണ്ടാം വത്തിക്കാന്‍ കൗണ്‍സിലിന്റെ പഠനങ്ങള്‍ പ്രായോഗികമാക്കിയതിന്റെ ഫലമായി പൗരസ്ത്യ വ്യക്തിസഭകളായി വളരുവാന്‍ സാധിച്ചു. പ്രത്യേകിച്ചും നഷ്ടപ്പെട്ട തനിമകള്‍ വീണ്ടെടുത്തുകൊണ്ട്. ഇന്ത്യന്‍ കത്തോലിക്കാസഭ ഈ പ്രമാണരേഖ പ്രാവര്‍ത്തികമാക്കിയത് വളരെ സാവധാനമായിരുന്നു. പ്രമാണരേഖ നടപ്പാക്കുന്നതില്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ബുദ്ധിമുട്ടനുഭവപ്പെട്ടത് മൂന്നാംനമ്പര്‍ നടപ്പാക്കുന്നതിലായിരുന്നു.

ഈ പ്രമാണരേഖയുടെ മൂന്നാംനമ്പര്‍ വളരെ വ്യക്തമായി ഓരോ വ്യക്തിഗത സഭയുടെയും മൗലികാവകാശമായ സുവിശേഷപ്രഘോഷണവും അജപാലന ശുശ്രൂഷയും അടിവരയിട്ട് പറയുന്നുണ്ട്. കൂടാതെ എല്ലാ വ്യക്തിഗതസഭകളും കത്തോലിക്കാ സമൂഹത്തില്‍ തുല്യരാണെന്നും വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്. ഇന്ത്യയിലെ പൗരസ്ത്യസഭകളെക്കുറിച്ച് ഈ നമ്പറില്‍ സൂചനയുണ്ടെന്ന് പല പ്രമാണരേഖ വ്യാഖ്യാതാക്കളും പറയുന്നു. ഇന്ന് സീറോ മലബാര്‍, സീറോ മലങ്കര സഭകള്‍ക്ക് പ്രായോഗികമായി ഇന്ത്യ മുഴുവനിലും മിഷന്‍പ്രവര്‍ത്തനം നടത്തുവാന്‍ സ്വാതന്ത്ര്യവും അജപാലനശുശ്രൂഷയ്ക്കായുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവും ഉണ്ട്. കേരളത്തിന് പുറത്ത് പുതിയ മിഷന്‍ എക്‌സാര്‍ക്കേറ്റുകളും രൂപതകളും തുടങ്ങിയത് ഇതുവഴിയാണ്. സീറോ മലബാര്‍, സീറോ മലങ്കര സഭകളെ മേജര്‍ ആര്‍ക്കി എപ്പിസ്‌കോപ്പല്‍ സഭകളായി ഉയര്‍ത്തിയതും യഥാക്രമം 1992 ലും 2005 ലും പൗരസ്ത്യ പാരമ്പര്യം അനുസരിച്ചുള്ള സിനഡല്‍ ഭരണസംവിധാനം ഉണ്ടായതും അങ്ങനെയായിരുന്നു.
കേരളത്തിന് വെളിയിലും ഭാരതത്തിന് വെളിയിലും കുടിയേറ്റക്കാരുടെ അജപാലന ശുശ്രൂഷയ്ക്കായി പുതിയ രൂപതകള്‍ സ്ഥാപിതമായി. മിഷന്‍ പരിശീലനം പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുവാന്‍ മിഷന്‍പ്രദേശങ്ങളില്‍ ദൈവശാസ്ത്ര, തത്വശാസ്ത്ര പഠനകേന്ദ്രങ്ങള്‍ തുടങ്ങി. വിവിധ ക്രൈസ്തവ സഭകളുമായുള്ള വിശാല സഭൈക്യപ്രസ്ഥാനങ്ങള്‍ രൂപപ്പെട്ടു. ഇങ്ങനെ ധാരാളം നല്ല കാര്യങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞ അറുപത് വര്‍ഷംകൊണ്ട് നേടിയെടുക്കുവാന്‍ സാധിച്ചു.

ചില നിരീക്ഷണങ്ങള്‍

സാഹചര്യങ്ങള്‍ക്ക് യോജിച്ച, ഇന്ത്യന്‍ സഭാചരിത്രപശ്ചാത്തലത്തിന് അനുയോജ്യമായ, സഭൈക്യത്തിന് പ്രാധാന്യം നല്‍കുന്ന ഒരു വ്യാഖ്യാനത്തിന്റെ അഭാവം ഈ പ്രമാണരേഖയുടെ ഭാരതീയ സ്വീകാര്യതയെ വളരെ പ്രതികൂലമായി ബാധിച്ചു. സഭൈക്യ ചൈതന്യത്തിലുള്ള വായനയും പ്രമാണരേഖയുടെ കാര്യത്തില്‍ നടക്കാത്തതും ഒരു പരിമിതിയായി കാണാവുന്നതാണ്. ചുരുക്കത്തില്‍ പൗരസ്ത്യ സഭകള്‍ക്കായുള്ള രണ്ടാം വത്തിക്കാന്‍ കൗണ്‍സിലിന്റെ പ്രമാണരേഖയുടെ ഭാരതസഭയുടെ സ്വീകരണം വളരെ സാവധാനത്തിലായിരുന്നു. എങ്കിലും സഭാശാസ്ത്രപഠനത്തിലും സഭൈക്യ പരിശ്രമങ്ങളിലും ഈ പ്രമാണരേഖ ഒരു നാഴികക്കല്ലാണെന്നതില്‍ യാതൊരു സംശയവും ഇല്ല. ഈ പ്രമാണരേഖ പലരുടെയും കണ്ണു തുറപ്പിച്ചു.

കത്തോലിക്കാ സഭ വിവിധ വ്യക്തിസഭകളുടെ കൂട്ടായ്മയാണെന്നും എല്ലാ സഭകള്‍ക്കും തുല്യ അവകാശവും ഉത്തരവാദിത്വവും ദൈവവചനപ്രഘോഷണത്തില്‍ ഉണ്ടെന്നും ഓരോ പൗരസ്ത്യ സഭയുടെയും കടമയാണ് നഷ്ടപ്പെട്ട പാരമ്പര്യങ്ങള്‍ വീണ്ടെടുക്കുക എന്നുള്ളതും. പൗരസ്ത്യ സഭകളോട് തനിമയിലേക്ക് തിരിച്ചുപോകുവാന്‍ കൗണ്‍സില്‍ നല്‍കുന്ന ആഹ്വാനം, പൗരസ്ത്യ സഭകളുടെ തനിമയെ ആഗോളസഭ ആദരിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് മാത്രമല്ല, ഈ തിരിച്ചുപോകല്‍ കത്തോലിക്കാസഭയില്‍നിന്ന് വേര്‍പെട്ടുനില്‍ക്കുന്ന പൗരസ്ത്യസഭകള്‍ക്ക് കത്തോലിക്കാ സഭയുമായി സംവാദത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെടുവാനും സാവധാനം സഭകളുടെ കൂട്ടായ്മയായ കത്തോലിക്കാ സഭയെ ആശ്ലേഷിക്കുവാനും പ്രേരകമായേക്കാം.