ബോധത്തിനുള്ള പ്രഹരം
- Featured, LATEST NEWS, സമകാലികം
- November 5, 2024
സഖറിയ മാര് സേവേറിയോസ് മെത്രാപ്പോലീത്ത തിരുപ്പിറവിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടുള്ള വളരെ പ്രശസ്തമായ റഷ്യന് നാടോടി കഥയാണ് The story of babushka. ബാബുഷ്ക്കാ എന്നാല് വയോധിക എന്നാണ് അര്ത്ഥം നല്കിയിട്ടുള്ളത്. ഒരു ഗ്രാമത്തില് താമസിക്കുന്ന സ്ത്രീയാണ് അവര്. സദാനേരം എന്തെങ്കിലും ജോലികളില് ഏര്പ്പെട്ടിരിക്കും, അടിച്ചുവാരല്, തുടച്ച് വൃത്തിയാക്കല്, പാചകം, ഉദ്യാനപാലനം എന്നിങ്ങനെ ഓരോന്നായി മാറി മാറി ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കും. ആ ഗ്രാമത്തിലെ ഏറ്റവും വെടിപ്പും സൗന്ദര്യവുമുള്ള ചെറുവീടാണത്രേ അവരുടേത്. അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരുനാള് ആ ഗ്രാമത്തിന്റെ ആകാശത്തില് ഒരു അപൂര്വ്വനക്ഷത്രം തെളിഞ്ഞു.
സഖറിയ മാര് സേവേറിയോസ് മെത്രാപ്പോലീത്ത കൂടുതല് വിനീതരാകുന്നതിനെക്കുറിച്ചല്ലാതെ മറ്റെന്താണ് ഈ ദിവസം ധ്യാനിക്കേണ്ടത്? എന്റെ അവിവേകങ്ങളാണ് പലപ്പോഴും അഹന്തകളിലേക്ക് നയിച്ചിട്ടുള്ളത്. ചില കഥകള് നമ്മുടെ ബോധത്തിനുള്ള പ്രഹരങ്ങളാണ്. അത്തരം ഒന്ന് ചരിത്രത്തില് നിന്ന് വായിക്കട്ടെ. ”മഹാനായ അശോക ചക്രവര്ത്തി ഒരു ദിവസം രഥത്തില് യാത്രചെയ്യുമ്പോള് ഒരു ബുദ്ധസന്യാസി എതിരേ വരുന്നതുകണ്ട് രഥം നിര്ത്തി. സന്യാസിയുടെ മുമ്പില് ശിരസ് നമിച്ച് പ്രണമിച്ചു. അതുകണ്ട് മന്ത്രിമാരില് ഒരാള്ക്ക് അസ്വസ്ഥത ഉണ്ടായി. അദ്ദേഹം രാജാവിനോട് ചോദിച്ചു: മഹാരാജാവ് തല കുനിക്കുന്നത് അപമാനമല്ലയോ?
സഖറിയ മാര് സേവേറിയോസ് മെത്രാപ്പോലീത്ത മനുഷ്യരല്ലേ പുതുതാവേണ്ടത്. വിചാരങ്ങള് നവ്യമാകണം. സ്വപ്നങ്ങള്ക്ക് വിശുദ്ധിയുണ്ടാവണം. നടപ്പുകള് അലക്ഷ്യമാകാതിരിക്കണം. കാഴ്ച മങ്ങരുത്. നാവ് ദുഷിപ്പുണ്ടാക്കരുത്. കേള്വി ശ്രദ്ധയോടെയാകണം. ഇങ്ങനെയാണ് ഒരു പുതിയ വര്ഷമുണ്ടാകേണ്ടത്. വളരെ പഴയൊരു സുഭാഷിതമുണ്ട്. വ്യത്യസ്തങ്ങളായ അംഗവൈകല്യമുള്ള നാല് വ്യക്തികളോടുള്ള കവിയുടെ ഭാഷണമാണ്. ഒന്നാമന് മുടന്തനാണ്. അയാള് ഭാഗ്യവാനാണെന്നാണ് കവി പറയുക. കാരണം അയാള് അന്യരെ ഉപദ്രവിക്കാന് എങ്ങും പോകേണ്ടി വരുന്നില്ലല്ലോ! രണ്ടാമന് അന്ധനാണ്. അയാള് സ്തുതിക്കപ്പെടേണ്ടവനാണ്. കാരണം പണക്കാരായ അഹങ്കാരികളുടെ മുഖം അയാള്ക്ക് കാണേണ്ടിവരുന്നില്ലല്ലോ! അടുത്തവന്
സഖറിയ മാര് സേവേറിയോസ് മെത്രാപ്പോലീത്ത ‘മനുഷ്യരുടെ നിരന്തരമായ പ്രവര്ത്തനത്തിലൂടെയാണല്ലോ ചരിത്രവും ഒറ്റയടിപ്പാതകളും ഉണ്ടാകുന്നത്. വലിയ പുറമ്പോക്കുകളില് ഒരു പ്രത്യേക താര രൂപപ്പെടുന്നതെങ്ങനെ? വലിയ സ്ഥലകാലങ്ങളില് ഒരു പ്രത്യേക താരയിലൂടെ മാത്രം ചരിത്രം സഞ്ചരിച്ചതെങ്ങനെ?’ ചരിത്രം ചില വ്യക്തികള് പൂരിപ്പിക്കുന്ന കഥയാണന്നല്ലേ പറയാറുള്ളത്. അത്തരം വ്യക്തികള്ക്കൊപ്പം ഏറെപ്പേര് ജീവിച്ചിട്ടുണ്ട്. എങ്കിലും ചരിത്രം തുടര്ന്നത് ഇവരിലൂടെയാണ്. ചരിത്രം സൃഷ്ടിക്കുന്ന നൈരന്തര്യം നമ്മെ വിസ്മയിപ്പിക്കാറുണ്ട്. ഈ വരികള് ശ്രദ്ധിക്കുക: ‘അലക്സാണ്ടര്, നെപ്പോളിയന്, ചാര്ളിമാന് തുടങ്ങിയ രണോത്സുകരായ ജേതാക്കളെയല്ല ഭാരതം മഹാന്മാരുടെ പട്ടികയില്
അന്ന് പന്ത്രണ്ട് വയസ് മാത്രമേയുള്ളൂ യേശുവിന്! അവര് കുടുംബമായി പെസഹാത്തിരുന്നാളിനു പോയതാണ്. തിരികെ പോന്നപ്പോള് യേശു ജറുസലേമില് തങ്ങി. അവന് യാത്രാ സംഘത്തോടൊപ്പമുണ്ടാകുമെന്നു കരുതി അമ്മയപ്പന്മാര് ഒരു ദിവസത്തെ വഴി പിന്നിട്ടു. ബന്ധുമിത്രാദികള്ക്കിടയില് തിരഞ്ഞു കാണാതെ വന്നപ്പോള് അവര് ജറുസലേമിലേക്ക് തിരികെയോടി. മൂന്നു നാളുകള്ക്ക് ശേഷം ബാലനായ യേശുവിനെ ദൈവാലയത്തില്കണ്ടു. അവന് ആചാര്യന്മാരുടെ നടുവില് ഇരിക്കുന്നു. അവര് പറയുന്നത് കേള്ക്കുകയും അവരോട് പലതും ആരായുകയും ചെയ്യുന്നു. കേട്ടവരെല്ലാം അവന്റെ ജ്ഞാനത്തില് വിസ്മയം പൂണ്ടു. അമ്മ അവനെ കണ്ട
സഖറിയ മാര് സേവേറിയോസ് മെത്രാപ്പോലീത്ത ഗുരുകുലത്തില് അവസാനപരീക്ഷ നടക്കാനിരിക്കുന്നതേയുള്ളൂ എന്ന് എപ്പോഴും ഗുരു തന്റെ ശിഷ്യന്മാരെ ഓര്മിപ്പിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. അവസാന പഠനദിനമെത്തി. ബിരുദദാനവും കഴിഞ്ഞു. മറ്റു പരീക്ഷകള്ക്കിടെ ഗുരു അവസാനപരീക്ഷ മറന്നതാവും എന്നു ശിഷ്യര് കരുതി. അവര് ഓര്മിപ്പിച്ചതുമില്ല. ശിഷ്യര് ഭാണ്ഡമെല്ലാം എടുത്ത് യാത്ര പുറപ്പെട്ടു. മൂന്നുപേരും ഒരുമിച്ചാണ് യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങിയത്. വൈകുന്നേരമായി. ഇരുള് വീണുതുടങ്ങി. രാവേറുംമുമ്പ് അടുത്ത ഗ്രാമത്തിലെത്തണം. കാട്ടുവഴികളാണ്. അല്പംകൂടെ മുമ്പോട്ടെത്തിയപ്പോള് വഴി വല്ലാതെ ഇടുങ്ങിയതായി. അതില് നിറയെ മുള്ളുകളും ഉണ്ട്. ഒന്നാമന് ചാടിക്കടന്നു. രണ്ടാമന്
സഖറിയ മാര് സേവേറിയോസ് മെത്രാപ്പോലീത്ത ‘ഡാഡി, ആരാ ഈ ഗാന്ധി; അത് മ്മടെ ഗോഡ്സെ വെടിവെച്ചു കൊന്ന ഒരാളാ മോനേ’ നമ്മുടെ തൊട്ടരികിലിരുന്നാണ് മോഹന കൃഷ്ണന് കാലടി ഈ കവിത എഴുതിയത്. ഒരു പ്രവാചക കുറിപ്പിന്റെ കരുത്തുണ്ടിതിന്. ഒരുപക്ഷേ, ചരിത്രം ഇങ്ങനെയും സഞ്ചരിച്ചേക്കാം എന്നൊരു മുന്നറിയിപ്പുപോലെ. കിളിവാതിലുകളില്ലാത്ത നമ്മുടെ ധാരണകളുടെ ചുവരുകളോടാണ് ഇത്തരം വരികള് കലഹിക്കുക. അടച്ചുപൂട്ടിയ ഹൃദയങ്ങള് സ്വാതന്ത്ര്യത്തെച്ചൊല്ലി ലഹള കൂട്ടുന്നതിനെയും അസത്യങ്ങള്ക്ക് ചരിത്രമെഴുതുന്നതിനെയും ഇത് കൊഞ്ഞനംകുത്തുന്നുണ്ട്. ഇന്നത്തെ നമ്മുടെ ദേശീയപദം ‘വിഭാഗീയത’യാണ്. മുറിവുകളും മുറിപ്പെടുത്തലുകളും
സഖറിയ മാര് സേവേറിയോസ് മെത്രാപ്പോലീത്ത ആഷാമേനോന്റെ തനുമാനസിയിലൂടെ പരിചയപ്പെട്ട ഒരു ഗ്രന്ഥമുണ്ട്. റോബര്ട്ട്പിര്സിഗിന്റെ Zen and the Art of Motor cycle Maintenance . ഒരപ്പന്റെയും മകന്റെയും വേനല്ക്കാല സവാരിയുടെ പ്രതിപാദനം. ചെയ്യുന്ന ഓരോ കര്മത്തിന്റെയും ഗുണപൂര്ണിമയാണ് ഇതിലെ ശാഠ്യം. എളുപ്പമായതിനെ അന്വേഷിക്കുന്നതിനു പകരം ഉത്കൃഷ്ടമായവയെ തേടുന്ന ഒരു മാറ്റത്തിലേക്കാണ് ക്ഷണം. ആന്തരികസ്വാസ്ഥ്യത്തില് നിന്നുള്ള ഉറവുപൊട്ടലുകളാണ് സകലഭാവങ്ങളെയും ശമിപ്പിക്കുന്നതും സമസ്തകര്മങ്ങളെയും നിറവുള്ളതാക്കുന്നതും. ഓരോ ജീവജാലത്തിനും ആന്തരികമായൊരു കാലാവസ്ഥയുണ്ട്. അത് രൂപപ്പെടുന്നത് ബാഹ്യമായ കാലാവസ്ഥയ്ക്കനുസൃതമായിട്ടാണ് എന്നിങ്ങനെ ക്ലോദ് ബര്ണാദിനെ പുരസ്കരിച്ചാണ്
Don’t want to skip an update or a post?